Ewa Domańska (2014): Wobec zachodzących we współczesnej humanistyce i naukach społecznych zmian, które związane są z wyłanianiem się paradygmatu roboczo określanego mianem nie-antropocentrycznego i post-europejskiego, artykuł ten jest próbą sformułowania definicji, założeń, celów i funkcji historii ratowniczej jako odpowiedzi na wyzwania niesione przez te zmiany oraz jako odzew "peryferii" coraz wyraźniej pretendujących do statusu ważnych ośrodków tworzenia wiedzy. W dalszych częściach tekstu określę rozumienie historii ratowniczej jako historii lokalnej, potencjalnej, egzystencjalnej i afirmatywnej, zwracając uwagę na jej aspekt ekologiczny i funkcję formacyjną. Cały artykuł tutaj: https://rcin.org.pl/Content/60085/WA248_79682_P-I-2524_domanska-historia_o.pdf
Peter Sloterdijk: "Dzieje świata były rozpracowywaniem Ziemi jako nośnika kultur i ekstaz; jej polityczna droga to triumfująca jednostronność ekspansywnych narodów europejskich; jej logiczny styl to indyferentne ujęcie wszystkich rzeczy w ramach homogenicznej przestrzeni, homogenicznego czasu i homogenicznej wartości. Jej sposób operowania to zagęszczenie; jej wynik ekonomiczny to ustanowienie systemu światowego; jej podstawa energetyczna to paliwo kopalne, wciąż dostępne w nadmiarze; jej estetyczne gesty prymarne to histeryczne wyrażanie uczuć i kult eksplozji; jej skutek psychospołeczny to przymus stania się współświadomym odległej nędzy; jej szansa na przetrwanie to możliwość międzykulturowych porównań źródeł szczęścia i strategii zarządzania ryzykiem. Jej moralna pointa to przejście od etosu zdobywania do etosu trzymania się w ryzach tego, co zdobyte; jej tendencja cywilizacyjna wyraża się w gęstym kompleksie odciążeń, ubezpieczeń i gwarancji komfortu; jej wyzwanie antropologi